De meevaller waar iedere columnschrijver op jaagt is wat in Engelstalige blogs ook wel wordt omschreven als: the point where comedy starts to write itself. Het verwijst naar gebeurtenissen die enkel hoeven te worden naverteld omdat ze op zichzelf al opmerkelijk, hilarisch, of ironisch genoeg zijn.
Dan komt de NOS met de volgende kop:
Het UWV vergoedt cursussen voor werklozen die zich willen laten omscholen tot spiritueel belconsulent of hypnotiseur.
Over pakkende titels gesproken. Was het een kop van GeenStijl of nu.nl geweest, dan hadden we de zaak af kunnen doen als weer een stukje schreeuwend populisme en sensatiegerichtheid, maar als het betrouwbare NOS hiermee naar voren komt, dan zit er misschien meer achter. Wij lezen, met grote ogen:
Voor bijna 1.000 euro per persoon kunnen de werkzoekenden bij Paradidakt uit Zoetermeer een cursus krijgen hoe ze tarotkaarten moeten lezen of hoe ze in een glazen bol moeten kijken. Ook wordt er betaald voor reïncarnatiesessies in de Ardennen.
Op dit punt controleren we één of twee keer of dit niet De Speld of een ander satire blog is die de website van de NOS heeft nagebootst, maar tevergeefs… We lezen verder hoe een woordvoerder van het UWV uitlegt onder welke voorwaarden iemand op kosten van de staat in de toekomst een telefonisch para-consult kan geven.
Uiteraard is deze gewaagde zet niet onopgemerkt gebleven. Of de kreet ‘glazen-bol-subsidie’ Woord van het Jaar 2015 gaat worden is nog maar de vraag, maar de verbazing die dit bericht opwekte was voldoende om een vragenuurtje in de Tweede Kamer voor te stellen.
Bijna zou ik geneigd zijn om het UWV hier te verdedigen met de kreet: ‘niks persoonlijks, puur zakelijk’. Hun eigen verdediging is even treffend als ontwapenend: het is een erkende opleiding die uitzicht biedt op betaalde arbeid, zodoende kunnen mensen hier subsidie voor krijgen. Meer kunnen wij redelijkerwijs niet van het UWV verwachten; het is immers hun taak om van werkloze mensen zo snel mogelijk weer werkende mensen te maken. Helaas een stukje probleemverschuiving, aangezien er nog altijd meer werklozen dan beschikbare vacatures zijn. Desalniettemin is het belangrijk dat er een instantie is die werkloze mensen steun en begeleiding geeft.
Dit opmerkelijke staaltje werkloosheidsbestrijding roept genoeg vragen op die voor iedereen die een product of dienst aan de man/vrouw wil brengen belangrijk zijn. Kijken we alleen maar de kosten-baten afweging, of zit er een stukje ethiek in iedere transactie? Trekken we ons wat aan van publieke opinie? Hoeveel moet of mag de politiek zeggen over waar mensen (uiteraard binnen de perken van de wet) in handelen? Misschien is er iemand die, voor een vergoeding van slechts 29 cent per minuut, hierover een helder advies kan geven.
Frank Kool studeerde Psychologie en Filosofie in Rotterdam. Sinds enkele jaren is hij werkzaam als copywriter en blogger, onder andere voor DutchReview. Voor Tekst 2000 / B1 blogt Frank over innovaties in onderwijs en technologie en de manier waarop wij leven zullen veranderen.