Slechte gewoontes, we hebben er allemaal wel een paar. Neuspeuteren, vloeken, snoepen, noem maar op. Veel ouders scharen veel online gamen en chatten ook onder ongewenst gedrag. Nu zal hier niet beweerd worden dat gamen of appen inderdaad slechte gewoontes zijn, wel kunnen we stellen dat het vaak veel tijd en aandacht vraagt. Menig ouder vraagt zich af of al die uren online niet beter besteed had kunnen worden aan studeren.
De Australische wetenschapper Alberto Posso deed onderzoek naar het online-gedrag van 12.000 leerlingen en vergeleek hun studieprestaties met het aantal uren dat zij achter het beeldscherm doorbrachten. Het resultaat is enigszins verrassend: chatten is slecht voor schoolprestaties, online gamen is juist goed.
Het is niet de eerste keer dat de wetenschap zich mengt in de veelal publieke discussie over de invloed van nieuwe media op de nieuwe generatie. In het begin van de jaren ’90 greep de rage van computerspellen om zich heen, en tegen het einde van dit decennium hadden de meeste mensen al internet in huis (herkent u dit geluid nog?). Het is nu misschien moeilijk voor te stellen, maar nog geen vijfentwintig jaar geleden gingen er in de Amerikaanse senaat stemmen op om geweld in computerspellen door censuur aan banden te leggen.
Nu de bekommering over de inhoud van computerspellen grotendeels is geweken, blijft de zorg over hoeveel tijd deze hobby van de leerling vraagt. De ongeruste ouder gaat uit van het principe dat ieder uur dat wordt besteed aan gamen of chatten een uur is minder studietijd is. Op zichzelf gezien een waarheid als een koe, maar dat is misschien niet hoe de werkelijkheid in elkaar zit als het gaat om digitale ontspanning. Een uur besteed aan chatten is verloren tijd, maar een uur dat aan gamen wordt uitbesteed lijkt geen negatieve gevolgen te hebben op de rapportcijfers. Sterker nog: volgens het onderzoek verbeterden de schoolprestaties naarmate de leerlingen meer en meer tijd ‘verspeelden’ op het web.
Natuurlijk moet dit nieuws niet zomaar met open armen worden ontvangen. De kracht van Posso’s onderzoek zit hem in de zeer grote onderzoeksgroep, maar de zwakte zit hem in het gebrek aan verklarende kracht. Er is een duidelijk verband tussen gamen en schoolprestaties (positief) en chatten en schoolprestaties (negatief), maar hoe en waarom dit zo is, blijft onduidelijk.
Niet dat de gemiddelde scholier hier wakker van zal liggen, die is immers druk bezig om tot ver voorbij middernacht zijn virtuele machinegeweer leeg te schieten op tegenspelers uit de hele wereld. Want dat wiskunde examen van morgen zit toch al in de broekzak. Nietwaar?
Frank Kool studeerde Psychologie en Filosofie in Rotterdam. Sinds enkele jaren is hij werkzaam als copywriter en blogger, onder andere voor DutchReview. Voor Tekst 2000 / B1 blogt Frank over innovaties in onderwijs en technologie en de manier waarop wij leven zullen veranderen.