In deze tijd zijn er ontwikkelingen gaande die het onderwijs rigoureus veranderen. Door een veelvoud aan nieuwe technologieën zullen toekomstige generaties op geheel nieuwe wijze kennis maken met kennis. Veel lezers zullen de intrede van de computer in het onderwijs hebben meegemaakt, of hebben als student gezien hoe steeds meer informatie – of dit nu gaat om lesmateriaal, of contact tussen studenten en docenten – naar de digitale snelweg is omgeleid.
Maar door alle technologische trends kunnen we vergeten dat het onderwijs ook verandert in de manier waarop leraren en leerlingen met elkaar omgaan. Naar school gaan is altijd al als meer gezien dan enkel het overbrengen van kennis; naar school gaan is vooral een les in sociale omgang. Een simpele manier om het educatieve roer om te gooien? Vergeet dat stoffige lokaal, en ga naar buiten.
Naar buiten, echt waar? In Nederland is dat niet altijd een gangbare optie. Maar als de weergoden ons goed gezind zijn kan een uitstapje in de frisse lucht veel betekenen voor het leerproces. Dat is de insteek van de Buitenlesdag, een initiatief waarmee scholen zich bewust moeten worden van de mogelijkheden die het schoolplein te bieden heeft. Want als er iets is waar kinderen slecht in zijn, dan is het wel stilzitten. Een actieve, en vooral participerende manier van les krijgen kan veel betekenen.
Want je kunt nog zoveel informatie zien en horen, als je iets zelf ontdekt of fysiek voor je ziet, dan pas valt het kwartje echt. Daarom kan het een vondst zijn om door middel van sport en spel vakken als topografie of geschiedenis naar de zandbak of het grasveld te verplaatsen.
Geheel uniek is deze aanpak niet: in Rotterdam-Zuid loopt al enkele jaren het project Rotterdam Vakmanstad/Skillcity, een initiatief van filosoof en rasechte Rotterdammer Henk Oosterling. Met het motto ‘Niet chillen maar skillen!’ worden kinderen aangemoedigd om te zien dat zij allemaal een punt zijn in een groot netwerk waarin wij allemaal met elkaar in verbinding staan.
Voorbijgaand aan hokjesdenken of de frustratie van leven in een achterstandswijk krijgen de kinderen de ruimte om te leren. Een van de manieren waarop dat besef wordt overgebracht is door de kinderen hun eigen moestuintje bij te laten houden en het verbouwde groenvoer zelf te koken. Het antwoord op een steeds complexere wereld is de fysieke verbinding met diezelfde wereld. Een mooie gedachte.
Frank Kool studeerde Psychologie en Filosofie in Rotterdam. Sinds enkele jaren is hij werkzaam als copywriter en blogger, onder andere voor DutchReview. Voor Tekst 2000 / B1 blogt Frank over innovaties in onderwijs en technologie en de manier waarop wij leven zullen veranderen.