Je kon er vergif op innemen: na een app’je belde mijn vader steevast terug. ‘Het is makkelijker om te praten’, zei hij dan. ‘Dit gaat veel sneller zo.’ Dat vervelende gepriegel op zo’n klein schermpje, was niets voor hem. Dat ik überhaupt zo mijn gesprekken kon voeren, was voor hem een raadsel. Bellen is toch ook veel persoonlijker?
Ik begreep op mijn beurt niet wat er nou zo vervelend was aan app’en. De drang naar synchrone communicatie (telefoon, Skype, etc.) werkte mij op mijn zenuwen. Ik heb meer te doen. Als ik dan niet opnam, was hij verbaasd. Ik was tenslotte in de buurt van m’n telefoon (in mijn hand!) en door te app’en gaf ik aan tijd te hebben voor een gesprek, toch?
Soms is dat ook zo. Maar even vaak stuur ik een app’je tussen de bedrijven door, of voer ik nog vijf andere gesprekken. Dat is het mooie aan asynchrone communicatie: het geeft je juist de vrijheid om het allemaal tegelijk te doen. Daarbij komt dat je primaire reactie onzichtbaar blijft. Je kan berichten skippen als je er even geen zin in hebt, met je ogen rollen als je weet dat het onzin is en je kan zuchten zo hard als je wilt.
Dit is voor mij ook direct het meest voelbare verschil tussen zijn generatie (X), mijn generatie (Y), en de jongeren van nu: Het nieuwe communiceren. Direct voelbaar omdat X moeilijk kan wennen aan de versnipperde gesprekken, terwijl jongeren niet per se direct contact hoeven. Sterker nog, ze willen het liever niet. Dat zit alleen maar in de weg.
Het maakt multitasken immers vrijwel onmogelijk en het ontneemt je de vrijheid om langer over je antwoorden na te denken of deze aan te passen. Maar wat moet je hier nou mee als synchroon communicerende generatie X’er? Hoe kun je deze jongeren alsnog bereiken?
Als ouder kan je best online een gesprek aanknopen. Verdiep je daarom in communicatiemiddelen zoals Snapchat (meer dagelijkse gebruikers dan Twitter!), Instagram, Facebook Messenger en WhatsApp. En verwacht er niet te veel van. Verwacht ook zeker niet direct antwoord. Gun generatie Y’ers en de jongeren van nu de ruimte om te ‘skippen’, en geef ze de tijd om te ‘rollen met hun ogen’ en ‘zo hard te zuchten als ze willen’.
Oh en When in Rome, do as de Romans do: check terwijl je wacht nog even Facebook, tweet een gevatte opmerking of kijk wat YouTube. Met mijn vader is het helemaal goedgekomen. Hij rolt nu met zijn ogen en zucht, voordat hij mij met tegenzin terug app’t: ‘Bellen gaat veel makkelijker’.
Tony Jacobs is freelance journalist en webredacteur. Hij studeerde journalistiek in Utrecht, waar hij woont en werkt. Sinds 2014 werkt hij voor Tekst 2000 / B1 aan allerlei uitdagende projecten. Vanaf 2016 blogt hij ook voor Tekst2000/B1 over digitalisering in het onderwijs, communicatie en apps. Zijn vrije tijd besteedt hij aan hardlopen, mindfulness en het leren van de Japanse taal.